Tijdens de coronapandemie waren er ook mensen die alleen maar naar de media keken en nooit eens zelf onderzoek deden. Zodra je met deze mensen ging praten, hoorde je meteen het typische taalgebruik van de media. Ze namen het woord “complotdenker” gewoon klakkeloos over. Dit zijn mensen bij wie de interpretatie door framing werd beïnvloed.
Als je interpretaties en taalgebruik van de media overneemt, volg je een bepaalde mening of geloof. Dat lijkt meer op een religie en heeft niets meer te maken met de waarheid of met echte wetenschap. Door grondig onderzoek te doen op internet zul je veel meer kennis opdoen dan via een zender die een eenzijdig verhaal vertelt.
Framing kan je eigenlijk ook wel een vorm van ‘storytelling’ noemen. Want in dat ene woord zit een heel verhaal verborgen met een held, een slachtoffer en een gevaar. Zo werd in de media voortdurend gezegd dat corona “een dodelijk virus” was. Welke story zit hierachter? Wel, iedereen is bang voor de dood en hoopt dat iemand hen komt redden. Wie was in dit geval de grote held? De overheid, natuurlijk!
Nog zo’n voorbeeld: “Zoveel vluchtelingen kwamen er vandaag over onze grens”. Dat klinkt alsof die mensen criminelen zijn en ons land gaan aanvallen, toch? Je kunt ook zeggen dat het oorlogsslachtoffers zijn van wie het huis werd gebombardeerd. Dat ze nu geen onderdak meer hebben en op zoek zijn naar een tijdelijk onderkomen. Het is maar hoe je iets verwoordt.